WWW. GASBIJ .NL

Het is weer voorbij. Een seizoen waarbij er volop gestreden werd tussen de verschillende combines. Geluk en pech lagen veelal dicht bij elkaar. ‘k Heb van elke race getracht hoogte- en dieptepunten in herinnering te brengen. Ook geprobeerd om ieder team aandacht te geven, maar op een gegeven moment begon het me te duizelen. Mocht je niet genoemd zijn, dan bied ik daarvoor al mijn excuus aan. Wil je de volgende verzekerd zijn dan adviseer ik je om de combine in lichterlaaie te zetten of je schoonmoeder op de baan te koop aan te bieden. Montfoort Jeffrey Krabbenborg heeft plaatsgenomen in de cockpit van waaruit jaren achtereen zijn vader Maxima Power door de geluidsbarrière stuurde. Na enkele meters blijkt het lang niet in de haak voor Jeffrey. Na een snelle start maakt hij in de haakse en sappige bocht gelijk een donut. Het kan niet alleen aan zijn onervarenheid geweten worden , want de organisatie en officials besluit om direct de start enkele tientallen te verplaatsen. Lichamelijk is Gerwin Vos in het Utrechtse verre van optimaal. Maar als stoere vader toon je je nageslacht dat je ondanks twee herstellende afgescheurde schouderpezen het groene monster kunt besturen. De combine past zich razendsnel aan; al snel horen we het ijzer schreeuwen. Gerwin valt uit. Niet vanwege nog verder afscheurende pezen, nee de combine kan niet verder vanwege een afgescheurd wiel. Vrijgezel Rob Domhof heeft al een kwart eeuw een innige relatie met het combineracen. Ook al viert hij zijn 54 e verjaardag hij is aanwezig als steun en toeverlaat van de Montfoortse organisatie. Rob antwoordt kordaat: ’t Scheelt me trouwens veel gebak en nog veel meer bier!’ In de jurywagen knarsetandt Klaas-Jan van de Krieke. In de eerste 2 manches vreet de 37 snaren bij het leven. Zijn teamgenoten beslissen om de kleine finale niet te rijden. Klaas-Jan schudt zijn ronde, blonde Friese hoofd en mompelt: Rij dan toch met weinig snelheid dan en pak nog enkele punten die later heel belangrijk zijn. Fireball, nr. 24 had eigenlijk al in de portemonnee opgeborgen moeten zijn. De koop ging echter niet door. Een geluk bij een ongeluk. Grote broer Top Gun is dusdanig krom dat Fireball aan de bak moet. Michel voelt de enorme druk op zijn schouders. Na een duizelingwekkende grote finale dendert hij met victorietranen in zijn ogen over de finish. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Beverol strijdt al veel jaren in binnen- en buitenland mee op de baan. Maar eigenlijk nooit meer voor het podium. Arjan Herweijer komt na afloop voor alle zekerheid navraag doen. ‘Zit ik echt bij de top 3?” De jury knikt. Arjans glimlach is groter dan de hele Noord-Oostpolder. Even later pakt hij het welverdiende brons in ontvangst. The Broo is na de dikke pech in Tzum 2018 vastberaden om met een geweldige comeback de Nederlandse teams de stuipen op het lijf te jagen. Op een gegeven moment ligt Domique weer in clinch met de pechduivel. De kracht die op de gaskabel komt te staan blijkt te sterk. Als breigaren rafelt de kabel uiteen. Domique bedenkt zich geen moment en draait de kabel om de wijsvinger en pakt voldoende punten voor welverdiend zilver. Van vele kanten ontvangt de sympathieke Duitse piloot complimenten. Brutus ut Grunn’. De eerste race is wennen. Het publiek ziet de fraai gestyleerde Veendamse machine uitvallen in de eerste manche. Mechanische pech betekent opladen, uithuilen, repareren en vol goede moed naar Sint Isidorushoeve. Sint Isidorushoeve De warmste race aller tijden. Volgens ingewijden is gedurende een kwart eeuw racen nog nooit strijd geleverd in temperaturen zo ver boven de 30 graden. Diverse teams zetten de motor af de grid af om oververhitting te voorkomen. Harry Brummelhuis loopt stage als wedstrijdleider. Als rijder was hij vaak te vinden in de buurt van wedstrijdleiders. Want dit was niet goed, dat klopte niet of dat moest anders. Harry was niet makkelijk tevreden. De huidige piloten zullen in De Hoeve in de toekomst te maken krijgen met een wedstrijdleider die de piloten snapt. Tenminste dat hoop ik en daar vertrouw ik op. De Silver Bullit heeft als Zoeper genoeg sapjes getankt en lijkt na een indrukwekkende winst in manche 1 af te stevenen naar een imposant dagklassement. Helaas de pechduivel grijpt de grijze machine van alle kanten bij de kladden. Het finishdoek ziet hij deze dag niet éé keer weer. Het zal wel aan de hitte hebben gelegen. Een misverstand tussen jury en afvlagger. Onze sport wordt steeds professioneler en fouten moeten worden hersteld. Gelukkig is hij aanwezig: de alom bekende Rob Domhof met zijn alom bekende rust. Kort overleg en de rust is wedergekeerd. Matthijs de Leeuw vecht als een leeuw. In de A-finale rijdt de rookie als een briesende leeuw en pakt de 7 e stek. Ospel is blij en RTV Limburg heeft er weer een nieuwsitem bij. De geestdrift bij het team spuit naar uit hun Limburgse oren. Naast de twee standaardmachines denken ze al stilletjes aan het aankopen en verbouwen van een special. De volgepakte tribunes in De Hoeve wordt een uiterst spannende special finale voorgeschoteld. Vier combines met slechts 1 punt verschil. Al snel wordt duidelijk dat de Duitse gaskabel versterkt is. Domique gaat als een geweldenaar te keer en laat voor de eerste keer dit seizoen een 80 punter op de juryformulieren zetten. En deze race is voor het nageslacht bewaard gebleven dankzij de ogen en lenzen van onze vaste nieuwsjagers Herman en Ronald. Anita de Rooy kruipt opnieuw in de cockpit van de Drentse 11. Team de Rookies is content over de wijze waarop Anita haar machine piloteert. Behalve The Rookies wachten echtgenoot Evert en zoon Rik eveneens vol spanning af. Van spanning perst Evert zijn tong door zijn voortandenspleet. Al snel worden twee zaken duidelijk: 1. Vele dames vinden snel hun Waterloo 2. Anita geeft geen krimp en blijft gassen over de Twentse Sahara. Goud wordt een prooi voor Anita de Rooy. Pech in de Hoeve. De Harakiri en de Parlevinker kunnen erover meepraten. De Hoeve? Snel vergeten graag. Dag en nacht is er gesleuteld om de machines gereed te krijgen. Alles tevergeefs. Niet één maar twee rode lantaarns voor de mannen uit Zuidwolde. Ook de speaker blijkt ook bijna door de hitte te zijn bevangen. Zonder het zelf in de gaten te hebben, meldt hij dat Mark Klein Gunnewiek vader is geworden. Dit blijkt een misverstand. Charlotte wist van niks, Marc evenmin. Ter geruststelling: Ze oefenen nog veelvuldig. Afferden De combineracerij kent staplaatsen, zitplaatsen en in Afferden wordt zelfs ‘n ligplaats geïntroduceerd. De Adelaar van Afferden moet noodgedwongen liggend ‘zijn’ wedstrijd bekijken. Als een Romeinse keizer bekijkt hij vanuit de trailer de prachtige strijd. Afferden heeft nog een primeur in petto. Het Nederlandse lied moet voet aan de kleigrond krijgen. DJ Onslow is ingevlogen om het land van Maas en Waal enthousiast te maken voor het geluid voortgebracht vanaf de zwarte pannenkoeken. De organisatie raakt vertwijfeld voor aanvang van de A-finale standaardklasse. Op een gedeelde 10 e stek zijn maar liefst 3 machines geëindigd. Hoeveel mogen er op de grid. Arjan Herwejer weet het niet, Klaas Jan van de Krieke twijfelt, de speaker adviseert om the godfather van het combineracen te bellen. De hotline wordt ingeschakeld. Rob Domhof pakt op en zijn brein ziet het reglement voorbij flitsen. “De drie nummers tien allemaal startgerechtigd.” Gelukkig voor heel het land van Maas en Waal, want… Vince van de Berg met de Spaghetti Mack rijdt nu ook in de A- finale voor eigen publiek en eigen sponsoren. Na een uitputtende dag komen de dames Standaard op de baan. Als microfonist mag je zelfs dan niet afgeleid zijn. De stem zonder rem was in de veronderstelling dat Anna Vrouwkje Kirkenier aan kop lag en meldt haar als winnares. Blonde Anna schudt en weigert aan de micro te komen. Nog dringt het niet tot de praatjesmaker door, maar Daniëlle Wolsink de deksels snelle dame uit de Achterhoek blijkt sneller te rijden dan de omroeper kan gadeslaan. Daniëlle nogmaals excuus. Yde de Punt Jaren geleden liet hij zijn corpulente lichaam heen en weer schudden in de cockpit van de 53. Big Harry was destijds een fenomeen. Inmiddels is hij grijzer geworden, zijn hangsnor trouwens ook. De soepelheid is minder, maar eens combineracer, altijd combineracer. In Yde de Punt klimt hij nog een keer op de bok. Op de flanken van de machine van Smits en Hartlief is speciaal voor hem het nummer 53 aangebracht. Big Harry geniet intens. Zijn zoon, Little Harry, ziet vader weer eens vlammen. Het massaal toegestroomde publiek siddert. Voor de jurywagen haken twee mastodonten in elkaar. De twee Friese machines zijn aan elkaar gehecht, maar liever niet op deze wijze. Na een korte knielende inspectie, een pleister op de wond en een flesje organisatorisch water wordt zonder dralen weer geracet. Combineracers zijn immers geen mekkeraars. ’t Geweld uut Noorderveld ziet Yde de Punt als thuiswedstrijd. Arjan en zijn mannen hebben de machine goed geprepareerd. Ze stuiven met de snelsten en oefening baart kunst. Volgers onder u moeten beamen dat deze combinatie zich steeds meer ontworsteld aan het achterveld. Dit kleine team maakt elk seizoen vorderingen. Ook voor hen komt de tijd dat er een prijzenkast getimmerd moet worden. Mannen het zij jullie gegund. Evert ‘Speeltje’ de Rooy heeft de gehele donkere Drentse nacht gesleuteld. De Red Rebel moet op de baan. Ook in de damesklasse met als pilote; Terror mama. Alle uren sleutelen blijken tevergeefs. Geen platte prijs voor deze rondborstige pilote. De special finale is bloedstollend. Ruud Booijink en Domique Broo hebben we dit seizoen al vaker bij de huldiging gezien. Hendrikus Oskam echter niet. Maar hier in Drenthe staat hij plots weer op de zilveren stek. Het werd ook de hoogste tijd Hendrikus. Brutus, voorheen Little Brother, komt net iets te kort voor een A-finale. Als het bij de mannen niet lukt, moeten de dames het maar doen. Camelia grijpt het zilver. Maar ook hier ging er dus nog net én boven Groningen. Marienvelde De Flying Frisian moet meer kunnen verdragen. Een zwaardere achteras is eronder gezet. Al snel wordt duidelijk dat deze te zwaar was. Na enkele ronden was het de 37 zelfs zonder achteras. Maar ’t kan altijd erger. Friesland heeft tenminste nog op het Mariënveldse circuit geracet. Het rubber van nummer 63 heeft nog geen zandkorreltje gevoeld van de baan in de Achterhoek. Hun thuiswedstrijd nog wel. De monteur van het toeleveringsbedrijf was vergeten de benodigde onderdelen te bestellen. Geen onderdelen voor Marc, geen thuiswedstrijd voor Marc, maar… wel weer extra tijd om met Charlotte te oefenen. Hé, hé eindelijk weer eens een topdag voor de Silver Bullit. Eindelijk een podiumpositie. In Mariënvelde zelfs tot twee maal toe: Brons voor de mannen. En… een prachtig zilveren verjaardagscadeau voor de net 18 geworden Anouk Westerman. Tim Beerten, de menner van de Mug, heeft verkering en dat wil-ie weten ook. Als piloot is Tim voor de duvel niet bang. Zijn vriendin moet er ook in Mariënvelde aan geloven. Begrijp me goed, ze wordt niet bereden maar moet zelf rijden. De strijdlust van Sharon van Gurp is een aanwinst in de vrije klasse. Ze weet op dit moment nog niet dat ze straks in Tzum zelfs de winst gaat pakken. Qua strijd en uitstraling is Sharon trouwens met stip goedgekeurd door het duo meest vrouwvriendelijke supporters: accordeonist Frank Brink en campingburgemeester Opa van Wijk. De eerstejaars uit Limburg rijden evenals in Afferden hun beide machines richting A-finale. De rookies zijn goed bezig en in de nabije toekomst zullen zij Aalten, Tijnje, Harskamp en Drenthe stof laten inhaleren. Standaard klasse u bent gewaarschuwd. Geluk en pech liggen dicht bij elkaar. Ook voor Drentse piloten. De nr. 55 doet zijn teamnaam eer aan en gaat met donders geweld op de kant. De machines uit Zuidwolde behoren niet bij het donders geweld maar gaan wel donders hard. Nieuwe sterren stralen aan het specialfirmament. Linda de Jonge weet met de zilveren machine onder nummer 60 het goud te pakken. De jury is het echter ontgaan. Gelukkig loopt er nog een zestigplusser in de buurt en kan het foutje nog net voor de prijsuitreiking hersteld worden. De zestigplusser had zeker nog wat goed te maken bij de damesklasse. Tzum De temperatuur is meer dan zomers, maar het wordt tijdens deze laatste wedstrijd nog veel warmer. Een onheilstijding bereikt het team van Gerwin Vos. Een voor hen belangrijk persoon kon het leven niet meer aan en heeft onaangekondigd afscheid genomen. Een zwarte dag voor Gerwin en de zijnen. Everals het team van The Green Monster besluit en ook supporter Frank Tzum te verlaten en hulp en steun te bieden in het Drentse land. Een nieuwe traditie is geboren. Tijdens de voorstelronde wordt er afscheid genomen. Dit keer wordt afscheid genomen van de mogelijk nieuwe Nederlands kampioen Ruud Booijink, verder van de import-Belg Vincent Jager en tot slot de man op dat moment de meeste racejaren van alle rijders achter zijn naam heeft staan: Remon Ottink Tzum wordt een stoffige race. Brutus kan er over meepraten. Nog voor het ingaan van de eerste bocht wordt er door de 10 machines, goed voor vele duizenden kilogrammen staal en oud ijzer zoveel stof geproduceerd dat een aanrijding niet uit kan blijven. Als de stofwolken zijn opgetrokken ziet het publiek dat de Groninger Brutus na enkele salto’s geparkeerd staat boven op Mount Tzum. Remon Ottink vindt het tijd om de race af te lassen. Hij kan zijn afscheidsronde dan wel hebben gehad, maar zo verlaat je de combinerace niet. Rob, ja daar is ie weer, komt polshoogte nemen. Op zijn kenmerkende rustige wijze meldt hij het publiek de mogelijkheden voor de organisatie. Dan wordt het bovenste deel stuivende klei gekilverd en de baan bevochtigd. Probleem? Opgelost! En Remon? ’t Gas d’r op! Nadat het finishvlag van de 2 e manche bij de standaards gevallen is, stormen enkele supporters van Fireball de baan op. Michel Brunekreef heeft voldoende punten binnengehaald om de titel veilig te stellen. De vlag van ’n poar neem’n blijkt het startsignaal voor onstuimig stromend gerstenat. De Orange Devil blijkt plots in een concurrentiestrijd met de Friese cateraar verwikkeld te zijn. Op de baan stookt hij het vuurtje op. Helaas karbonades en speklappen ontbreken. Brandblussers gelukkig niet. Raoul Koos meldt met een grote glimlach dat hij in 2020 een gooi naar de titel wil doen. Zijn ogen glinsteren bij het noemen van het aantal paardenkrachten waar hij mee op de baan wil komen. Raoul: eerst zien, dan geloven! In de jurywagen ontpopt Klaas-Jan van de Krieke zich als een waar toetsenbordatleet. Hij heeft de smaak te pakken en wil na iedere race in toptempo de dagstand en kampioenstussenstand gereed hebben. Zijn worstvormige vingertjes flitsen over de toetsen. Voor de microfonist bijzonder prettig. Klaas-Jan mijn complimenten. Tot slot, Linda de Jonge weigert het gaspedaal in Friesland diep in te duwen. Begrijpelijk trouwens. Wanneer je enkele dagen na Tzum in het huwelijksbootje stapt, moet je geen risico’s nemen als kampioene van Nederland. Na het seizoen 2019 heb ik nog even de klassementen bestudeerd. Er zijn maar weinig rijders die het gelukt om gedurende één wedstrijd maar slechts 3 punten te halen. Dit jaar lukt het in de standaardklasse en vrije klasse slechts twee rijders. Het team Leevelde blijkt hiervoor specialisten in huis te hebben. Rick Nijenhuis in Montfoort three points. Dirk Takkenkamp in Mariënvelde three points. Team Het Gele Gevaar met piloten Dennis Koiter en Mart Hut rijden een geweldig seizoen. Twee machines in de top 7. Dennis zelfs op het zilveren podium. Nooit opgeven, altijd doorgaan werpt vruchten af! Na 6 wedstrijden komt hij slechts 10 punten te kort om als afscheidnemende rijder op het N.K.-podium plaats te nemen. Vincent het geet oe good in België. Doot Joëlle de groet’n. Hij had 10 punten te weinig, want the General Lee had 10 punten te veel. De drie musketiers hebben een zwaar jaar achter de rug en zullen komende winter veel in de knutselloods te vinden zijn. Ook in 2020 wordt er strijd geleverd voor goud, zilver én zelfs voor brons. Zeker en vast. Wanneer we het toch over het cijfer 10 hebben. Dan nog even dit; Marc Staudte is niet voor niets elke keer naar het noorden gereden. Hij is 10 e geworden in het eindklassement. Het zal me niet verwonderen wanneer hij nieuwe Luxemburgse rijders weet te enthousiasmeren om eens in Nederland te komen rijden. Ospel wil immers graag een wedstrijd organiseren. Lekker dichtbij voor de Luxemburgers. Bjoyd, Mark en Jasper hebben ook iets met het getal 10. Dit keer net buiten de top 10. Gezien het aantal glazen bier dat deze mannen verstouwen moet de polsgewrichten goed geoefend zijn. Nu de machine nog even kietelen, jongens. De 36 rijdt niet alléén bij de dames in de top mee, nee… want bij de heren drukt Roy Klein Entink zijn neus strak aan het venster. Hij klopt bonkend en bulderend op de deur. Dit seizoen op een vierde stek. Arjen Wisselink, als winnaar van het brons in 2018, zal zijn teammaat opzwepen. Van Arjen naar Arjan. Hoe zou liftmonteur Arjan Hoekstra zich voelen. Het moet bijzonder pijnlijk zijn wanneer je een voormalige combine uit de Noordoostpolder in de top van het klassement ziet staan, terwijl je als inwoner van de Noordoostpolder als rode lantaarndrager in het klassement staat. Over rood gesproken: Tino Morren met Roodkapje had zich 2019 ook anders voorgesteld. De machine van de Modderfokkers kent kinderziekten. De sleutelaars van het MF-team hebben een uitdaging. We wachten af. Wanneer we toch aan het wachten zijn, wachten we ook op de ontwikkeling van de nieuwe machine welke onder nummer 18 over de circuits wil daveren. Evert, Anita, Rik en andere teamleden zijn vastberaden. Zoals eerder gemeld het is niet allemaal zonneschijn en rozengeur. Ook piloten met pijn. De kampioen van vorig jaar Ralph Klein Gunnewick heeft dit kunstje niet kunnen herhalen. Nee, er was totaal geen plek voor hem op het nationale ereschavot. Deze Mariënvelder moet alle moed bijeen rapen en vol goede moed het komende seizoen tegemoet gaan. Ik zou hem bijna vergeten. De Houdini uit Holten, Alex Oolbekkink. We kennen hem, nooit echt vooraan, maar later toch lekker puh op het podium staan. Dit jaar echter niet één keer. Ik weet de oorzaak. Alex kan niet zonder zus Marjefke. Over dames gesproken: hopelijk durven meer teams dames te laten rijden, zodat Kim, Jet, Bianca, Geertje, Carolien, Wieneke, Luxemburgse Anita , Loes en Merel samen met Daniëlle, Linda, Anita, Camelia , Sjoukje en Anna Vrouwkje kunnen strijden in een goed gevuld deelnemersveld. Beste mensen, Ruud “tuut tuu”t Booijink kende een jaar volhoogtepunten. Hij is kampioen en onlangs zorgde een ander hoogtepunt ervoor dat Marije wederom zwanger is. Het is jammer dat Ruud stopt, sowieso minder strijd, en voor mij geen vaste koffiestop meer op het rennerskwartier. Maar de andere teams kennende krijg ik geen cafeïnegebrek. Moeder Booijink hartelijk dank voor de genoten gastvrijheid. ====================================== De positie van nationaal kampioen is dus vacant. Is Jong Oranje weer kandidaat, komt Raoul als een duveltje uit Luxemburg, heeft Hendrikus nog extra inspiratie en motorvermogen kunnen vinden. Op het rennerskwartier wordt geen van hen veel kansen toegedicht. Kenners verwachten dat in het jaar dat Nederland uitbundig de bevrijding van het juk van de Duitsers viert, de combinepiloten juist te maken krijgen met een nieuwe onderdrukker. Domique Broo Dit keer echter door een sympathieke, eerlijke, sportieve en uiterst aangename Duitser: Dominique Broo. Stel dat hij komend seizoen kampioen wordt dan moet hij toch enigszins aan onze nationale driekleur kunnen wennen. (vaantje, bril en Jagermeister) Rob Domhof Hij durfde de startopstelling te verplaatsen in Montfoort, Gelukkig maar. Hij wist het geschil tussen jury en afvlagger snel op te lossen in De Hoeve. Gelukkig maar. Hij gaf telefonisch advies omtrent toelating A-finale in Afferden, Gelukkig maar. Hij bleef rustig na het optrekken van de stofwolken van Dessert Storm in Tzum. Gelukkig maar. En mocht De stem zonder Rem eens zondagochtend te veel tijd nodig zijn dan praat Rob de tijd ook humorvol vol. Gelukkig maar. Overhandiging van fles Twents Kuiernat.

Seizoen 2019